Η κυβέρνηση, αλλά και η έως σήμερα μνημονιακή πολιτική έχουν δρομολογήσει την κατ εξαίρεση διατήρηση των σημερινών συντάξεων ως το τέλος του 2018, επειδή από κει και πέρα το ελληνικό κράτος δε θα μπορεί να στηρίζει με δικά του χρήματα τα επιμέρους ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία ούτως ή άλλως είναι υπό τη στέγη ενός ενιαίου ασφαλιστικού Ταμείου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αυτή η προσεχής πραγματικότητα για τους νυν συνταξιούχους, αλλά και για τους μισθούς των σημερινών δημοσίων υπαλλήλων θα υποστούν σχετική μείωση έτσι ώστε όλες οι συντάξεις και όλοι οι μισθοί, δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, θα βρίσκονται σε ενιαίο μισθολόγιο και σε ενιαίο συνταξιοδοτικό. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τα πράγματα δε μπορούν και να μη γίνουν κι έτσι… Λόγου χάρη, αν το ασφαλιστικό Ταμείο ενός κλάδου εργαζομένων, είναι σε θέση να αναπληρώνει με δικά του χρήματα τη «χασούρα», που θα έχουν οι συνταξιούχοι του από το 2018 και ύστερα, τότε θα αναπληρώνει τη «χασούρα»… -Με άλλο λόγια; Πολλά θα εξαρτηθούν από την ποιότητα της όποιας ελληνικής διακυβέρνησης κι από την εξίσου ποιότητα των «ηγητόρων» των ασφαλιστικών ταμείων. Χρήστος-Χάρης Μάλλιος