Στη θετική «στροφή» των «δανειστών» προς την Ελλάδα, σαφώς σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η «ποιότητα» της διαπραγμάτευσης, που δεν είναι μόνο οικονομοτεχνική, από ελληνικής πλευράς, αλλά είναι κι επιστημονική σε ορισμένες προτάσεις. … Χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα από πρόσφατη αναφορά για αυτό το θέμα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο: « Το σημαντικό όπλο που έχουμε στη διαπραγμάτευση, είναι ότι οι προτάσεις μας, που πηγαίνουν προ τους εταίρους μας και ιδίως προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στηρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο και δεν είναι προτάσεις που αυθαιρέτως διαμορφώνει η Ελλάδα. Αυτό πρέπει να το αναδείξουμε γιατί η διαπραγμάτευση γίνεται καλύτερα και με περισσότερα ερείσματα όταν γίνεται με θεσμικούς όρους»… Και στο σημείο αυτό να σημειώσουμε και να επισημάνουμε ότι από την αρχή ήμασταν αντίθετοι και φυσικά συνεχίζουμε να διαφωνούμε σε εκείνους που υποστήριζαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι «μια συμφωνία θα πρέπει να έχει διαπραγμάτευση μικρής χρονικής διάρκειας»… Η τοποθέτηση αυτή είναι πέρα για πέρα λαθεμένη επειδή αποβαίνει η διαπραγμάτευση πάντα σε βάρος εκείνου του διαπραγματευτή που «πασχίζει» οπωσδήποτε να πετύχει κάτι το καλύτερο, μολονότι η θέση από τη αρχή είναι δύσκολη... Χρήστος-Χάρης Μάλλιος