Η ελληνική πολιτική, θα πρέπει αντί να «μιμείται» είτε παλαιομοδίτικα πολιτικά «μοντέλα» είτε να ακολουθεί παραδείγματα ξένων πολιτικών συμπεριφορών, «οφείλει» να συνεχίζει την πολιτική εκείνη, έτσι όπως τη «γέννησαν» κι όπως την «καλλιέργησαν» οι Έλληνες πρόγονοί μας!.. Εκείνη, δηλαδή, την πολιτική που ο πολιτικός της λόγος πρόβαλλε συνεχώς «κατευθύνσεις», «λύσεις» και «υποδείξεις» μέσα από μία διαδικασία-συμπεριφορά που, αν μη τι άλλο, διακρινόταν όχι μόνο για τον ηθικό της χαρακτήρα, αλλά διακρινόταν κι από την απαραίτητη αισιοδοξία! Δεν ήταν, δηλαδή, η αρχαία ελληνική πολιτική απαισιόδοξη, αλλά αντίθετα ήταν πέρα για πέρα δημιουργική ακόμα και σε περιπτώσεις που η πολιτική ήταν όντως ενίοτε και αβασάνιστα καταγγελτική, όπως στην περίπτωση του Σωκράτη, που ενώ από μόνος του είχε επιλέξει το θάνατο, μη μπορώντας να αλλάξει την όντως σε βάρος άδικη δικαστική απόφαση, εντούτοις όχι μόνο την αποδέχθηκε, αλλά επιπλέον είχε τη διάθεση να εκφράζει τη δική του πολιτική θεώρηση των πραγμάτων λίγη ώρα πριν πιεί το δηλητήριο… Ως εκ τούτου οι δικοί μας πολιτικοί, έχουν «υποχρέωση» να «παράγουν» σωστό κι «αυτόνομο» πολιτικό λόγο, που συνάμα θα είναι και αισιόδοξος για τους Έλληνες πολίτες που διανύουν «δύσκολες ημέρες»… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος