«Μαρτυρικό» και «δολοφονικό» είναι αυτό το καλοκαίρι και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα για τα νησιά της Μυτιλήνης και της Κω, που «χτυπήθηκαν» από μεγάλους σεισμούς, με αποτέλεσμα να θρηνούνε νεκρούς και να δοκιμάζονται «σκληρά», σε επίπεδο τραυματισμένων πολιτών, σε επίπεδο χαμένων περιουσιών και σε επίπεδο έντονης μείωσης του τοπικού τους τουρισμού… Ασφαλώς ευθύνες δεν υπάρχουν, παρά υπάρχουν μονάχα στην ίδια τη φύση που ποτέ δε μπορείς να τη δαμάσεις και βεβαίως να την προβλέψεις… Μπορούμε όμως εκ των υστέρων να αρχίζουμε να «θωρακίζουμε» όσο καλύτερα μπορούμε αυτές τις δυο πληγείσες περιοχές, έτσι ώστε στο μέλλον να μειώνονται όσο το δυνατόν λιγότερο οι πιθανότητες πρόκλησης μεγάλων υλικών ζημιών, από ενδεχόμενους παρόμοιους μελλοντικούς σεισμούς… Λόγου χάρη, περιοχές που διαθέτουν παλιούς διατηρητέους οικισμούς, θα πρέπει με κάθε τρόπο να καταστούν αντισεισμικοί, με πόρους που θα πρέπει επίσης να αναζητηθούν από ειδικά κοινοτικά κονδύλια, που ίσως θα πρέπει να αυξηθούν με ανάλογες «αιτιολογήσεις», που θα πρέπει να κάνει η ΟΥΝΕΣΚΟ… Επομένως οι δυο γοητευτικές κυρίες –υπουργοί Πολιτισμού και Τουρισμού, οφείλουν από τώρα να εξετάσουν αυτό το θέμα. Κι αναφερόμαστε φυσικά στις κ. Λυδία Κονιόρδου και Έλενα Κουντουρά. Χρήστος-Χάρης Μάλλιος