Αν λάβουμε υπόψη τις απανταχού εκτιμήσεις που ακούει και διαβάζει για την πρέπουσας πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και τις διάφορες επιμέρους απόψεις κι εκτιμήσεις των ίδιων των ευρωπαίων σχετικά με την πρέπουσα και πάλι δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζει το Βερολίνο, τότε αβίαστα καταλήγουμε στο εξής περίεργο πολιτικό συμπέρασμα. Ότι, δηλαδή, σε αυτή τη δύσκολη χρονική περίπτωση που διανύουμε άπαντες οι πολιτικοί αρχηγοί, συμπεριλαμβανομένου και του προφυλακισθέντος επικεφαλής της Χρυσής Αυγή, έχουν δίκιο αναφορικά με τα όσα πρεσβεύουν και υποστηρίζουν για το πώς θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα και γενικότερα απέναντι στη «μισή» Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτό ακριβώς το «συμπέρασμα» είναι κι εκείνο που προβληματίζει με τη σειρά του και τους Έλληνες ψηφοφόρους, που βάσει των όποιων δημοσκοπήσεων, εμφανίζονται προβληματισμένοι με αποτέλεσμα να έχουν οδηγήσει την ελληνική πολιτική κοινότητα σε ένα προφανές αδιέξοδο , όπου κανένα κόμμα δεν εμφανίζει τη μεγάλη πολιτική δυναμική κι όπου κανένα κόμμα δεν είναι… «πιστευτό» σε όσα υποστηρίζει… Ένας, δηλαδή, φαύλος κύκλος που υφαίνεται από τους πλέον πολιτικά σκεπτόμενους στον κόσμο, τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι έχουν το κάθε δικαίωμα να «υπερασπίζονται» τις πολιτικές εκείνες για της έννοιες της δημοκρατίας , της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, έτσι όπως τις κληρονόμησαν από τους απογόνους τους… Με άλλα λόγια το γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν δίκιο, φανερώνει και κάτι πολύ σημαντικό. Ότι οι Έλληνες επιθυμούν την υλοποίηση του μεγάλου «εθνικού ζητούμενου» … Την ανάγκη της όσο το δυνατόν «μεγάλης εθνικής και πολιτικής ένωσης»… Χρήστος -Χάρης Μάλλιος