Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει πλέον με αυτή τη τρελή ιστορία της συνεχούς διαπραγμάτευσης, που τον έχει εξαντλήσει οικονομικά και κοινωνικά και που του έχει στερήσει κατά πολύ το κέφι για ζωή… Αυτή το φορά έχουμε φτάσει στο εξωφρενικό σημείο να ψηφίζουμε μέτρα που θα ισχύουν μετά από δύο χρόνια και το πιο τρομερό, τα μέτρα αυτά να αφορούν μειώσεις κύριων κι επικουρικών συντάξεων. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση, που ομολογουμένως κάνει ότι μπορεί για να ξεφύγει η χώρα από τα «δεσμά των δανειστών» , επιδιώκει μέσω των «αντίμετρων» να μειωθεί έως ακόμα και να μηδενιστεί η μελλοντική «χασούρα» των περικοπών των κύριων και των επικουρικών συντάξεων. -Μα πως είναι δυνατόν τη φιλοσοφία των «αντίμετρων» να την καταλάβει ο ελληνικός λαός; -Πως είναι δυνατό να πείσεις τον παππού, ότι ναι μεν μετά από δυο χρόνια θα του κοπεί η σύνταξη, αλλά από την άλλη θα ξανακερδίσει τη μείωση λόγω μείωσης των φορολογικών του συντελεστών; Οι Έλληνες δεν είναι μέλη του «Χάρβαρντ», ούτε είναι «μύστες» του δημοσιονομικού μάρκετινγκ, αλλά είναι οι περισσότερο απλοί άνθρωποι με κοινό νου λογικής και που διαβλέπουν ότι μετά από δυο χρόνια θα παίρνουν λιγότερα χρήματα από τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις. Η «λύτρωση» θα έρθει μόνο αν δεν ισχύσουν τα «μελλούμενα» μέτρα, αν «ξεκουμπιστεί» το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι αν τα χρήματα αυτά που θα μας δάνειζε, μας τα δανείσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, από το «περίσσευμα» των ελληνικών τραπεζικών ανακεφαλαιοποιήσεων. Χρήστος-Χάρης Μάλλιος