Να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας… Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία έχουν να κάνουν με την πορεία και το μέλλον του παγκόσμιου «γεωστρατηγικού χάρτη», τον οποίον διεκδικούν η Ουάσινγκτον και η Μόσχα κυρίως για το «ενεργειακό». Για μας του Έλληνες το όλο θέμα είναι άκρως σημαντικό κι απόλυτα ενδιαφέρον, αφού καλούμαστε να επιλέξουμε ή τη «ζεύξη» Ευρώπη-Αμερική ή τη «ζεύξη» Ευρώπη- Ρωσία κι αυτό επειδή σε αυτή τη δύσκολη οικονομική και κοινωνική περίοδο που βρισκόμαστε και με βάση το ενυπάρχον δικό μας ενεργειακό, έχουμε κι έναν επιπρόσθετο λόγο να πάρουμε «θέση» σε αυτό το ζητούμενο ερώτημα, χωρίς βεβαίως η τελική μας αυτή «θέση» να σημαίνει και «παράδοση άνευ όρων»… Ιστορικά και κυρίως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου «ανήκουμε στη Δύση», ασχέτως αν σε μερικές φάσεις αυτής της πορείας μας βρεθήκαμε στον «τοίχο» από τους φίλους μας τους Δυτικούς, που όμως τη μεγάλη ευθύνη για αυτό το γεγονός, οφείλεται και σε μας τους ίδιους που δε φροντίσαμε να κάνουμε όσα έπρεπε να κάναμε με βάση τις εκάστοτε επικρατούσες πολιτικές συνθήκες και συμπεριφορές. Σήμερα όμως οφείλουμε να δούμε κατάματα τις παγκόσμιες εξελίξεις και να τοποθετηθούμε υπεύθυνα υπέρ της μιας ή της άλλης «ζεύξης»... Σε πολιτισμικό επίπεδο «ταιριάζουμε» περισσότερο με τη Ρωσία, αφού στη Δύση προωθείται η μη Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη από την Καθολική και Προτεσταντική Χριστιανοσύνη, ενώ σε πολιτικό καθαρά επίπεδο «ταιριάζουμε» περισσότερο με την πολιτική και οικονομική κουλτούρα έτσι όπως απορρέει από την Αμερική και τη Μόσχα. Το «περισσότερο» μας δίνει το δικαίωμα να «υπερασπίζουμε» είτε το πολιτισμικό μας είτε το πολιτικό και οικονομικό μας αυτό «δικαίωμα» ως χώρα που «γέννησε» τις έννοιες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης και τις οποίες και σήμερα εξακολουθούμε να τις πρεσβεύουμε και να τις υποστηρίζουμε … Αν λάβουμε όμως υπόψη ότι η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη -που συγκεντρώνει παγκοσμίως και το μεγαλύτερο ποσοστό Ορθοδόξων- «καθοδηγείται» από τη ρωσική πολιτική ηγεσία, τότε μάλλον θα πρέπει να επιλέξουμε τη ζεύξη Αμερική-Ευρώπη, επιδιώκοντας ως χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και ως μέλος του ΝΑΤΟ κι επιπλέον ως σύμμαχος της Αμερικής , να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή τη ζεύξη, που είναι αλήθεια ότι αυτή τη χρονική περίοδο δεν βρίσκεται ενωμένη όσο θα έπρεπε… Ωστόσο θα πρέπει να επιλέξουμε τη μια ή την άλλη «ζεύξη» για να μην καταντήσουμε στο τέλος να γίνουμε «μπαλάκι» στα πόδια των «εκφραστών» αυτών δυο «ζεύξεων»… Χρήστος –Χάρης Μάλλιος.