Κάθε χρόνο το καλοκαίρι βιώνουμε το ίδιο φαινόμενο με πολλές πυρκαγιές ανά την επικράτεια. Σίγουρα το έμψυχο δυναμικό της πυροσβεστικής, αλλά και της πολιτικής προστασίας είναι κάτι παραπάνω από άξιο και μάχιμο. Δίχως αμφιβολία, η προσπάθεια των εθελοντών πυροσβεστών είναι ελπιδοφόρα και προκαλεί συγκίνηση. Εδώ, όμως, πρόκειται για μία κατάσταση η οποία επαναλαμβάνεται σε ετήσια βάση και ίσως ήρθε η ώρα να λάβουμε ως χώρα και κράτος πιο δραστικά μέτρα. Για να πάμε προς αυτή τη κατεύθυνση, θα πρέπει να γίνει επανασχεδιασμός όλως των επιτελικών υπηρεσιών, σχεδιασμός και προσθήκη νέων υπηρεσιών, αλλά και επιπλέον προσλήψεις προσωπικού. Σε μία χώρα σαν την Ελλάδα που έχουμε τόσο μεγάλο τμήμα της χώρας να είναι δασικές εκτάσεις, εάν θέλουμε να λέμε ότι θα αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και ριζικά (στο μέτρο του δυνατού), το πρόβλημα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να ακολουθήσουμε. Σίγουρα όλα αυτά απαιτούν δαπάνες χρημάτων και χρόνου, αλλά κυρίως πολίτικη βούληση, ούτως ώστε να μπορέσουμε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την οικολογική καταστροφή που μαστίζει τη χώρα. Το να λέμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι που επιδεινώνει την κατάσταση(αρκετοί επιστήμονες ανά τον κόσμο υποστηρίζουν ότι τα όσα γνωρίζουμε για την κλιματική αλλαγή δεν έχουν και μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα), είναι σαν να αποφεύγουμε το πρόβλημα και να «ρίχνουμε τη μπάλα στην εξέδρα». Χρήστος-Χάρης Μάλλιος