Μπορεί η Ελλάδα να καλλιεργεί-και καλά κάνει- εδώ και χρόνια πολυδιάστατη πολιτική στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής, αλλά δεν παύει να είναι μια μικρή φιλειρηνική χώρα καθώς και μια χώρα «καταχρεωμένη», που μόλις εδώ και λίγο καιρό έχει αρχίσει να ανακάμπτει, αν και τη τελική της οικονομική ανάκαμψη κανείς δε μπορεί χρονικά να την προσδιορίσει. Από την άλλη πλευρά γειτονικά της κράτη με τον άλφα ή με το βήτα τρόπο επιδιώκουν και κόντρα στο διεθνές δίκαιο να αποσπάσουν με ετσιθελικό τρόπο από την Ελλάδα «ιστορικά» και «οικονομικά» οφέλη… Στην πρώτη περίπτωση βρίσκεται η Φίρομ που συνεχίζει να καπηλεύεται την ελληνική Μακεδονία και στη δεύτερη περίπτωση βρίσκεται η Τουρκία που προσπαθεί να κάνει δικά της ορισμένα ελληνικά νησιά!!! Ενώπιον αυτής, της σε βάρος της προκλητικής «κατάστασης», απαιτείται από την Ελλάδα, όσο ποτέ άλλοτε, η δημιουργία μια «εθνικής ασπίδας» απέναντι στους «εχθρούς» της, προκειμένου η μικρή αυτή χώρα να αντιμετωπίσει καλύτερα τα εθνικά της δίκαια μέσω των φιλικών της διπλωματικών διαύλων που έχει με όλες σχεδόν τι χώρες. -Το ζητούμενο; Η με δημοψήφισμα «γραπτή εθνική γραμμή», σε «δέσμη» διαφόρων εθνικών θεμάτων, που θα είναι «εσαεί μόνιμη κι αδιαπραγμάτευτη» και η οποία θα σταλεί σε όλες τις χώρες για «αποδοχή» της, με βάση το διεθνές δίκαιο και στο πλαίσιο της πολύχρονης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που εφαρμόζει και καλλιεργεί η Ελλάδα στο όνομα της ειρήνης και ελευθερίας Μάλλιος Χρήστος - Χάρης