«Κρατική οικονομία» και «πραγματική οικονομία». Και στις δυο αυτές «οικονομίες» είχαμε βρεθεί το 2009 στο έλεος του Θεού και στο κατώφλι της χρεοκοπίας. Σήμερα η πρώτη οικονομία σε επίπεδο δημοσιονομικής πολιτικής αρχίζει να «ροδίζει» με τη βοήθεια των Ελλήνων, που σφίγγουν συνεχώς το ζωνάρι τους για να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα. Και τα καλά νέα έρχονται από διάφορους ευρωπαϊκούς και αμερικάνικους φορείς .Έτσι στεκόμαστε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που με την έκθεσή του που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα σε γενικές γραμμές διαπιστώνει ικανή πρόοδο στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, υπάρχει σταθερή μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και επίσης ορατή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Και το εξόχως ωραίο που προκύπτει από αυτή την έκθεση; Αντιγράφουμε: « Ως εκ τούτου είναι ευπρόσδεκτο το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας, δέχθηκαν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να χρειαστεί σημαντική έκτακτη ενίσχυση με όρους χαμηλότερους της αγοράς, ώστε να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους της κι έχουν συμφωνήσει να παράσχουν επιπρόσθετη βοήθεια, εφόσον αυτό χρειαστεί». Επομένως η μεταρρυθμιστική προσπάθεια στη δημοσιονομική πολιτική έχει αρχίσει να αποδίδει… Πάμε τώρα στη δεύτερη οικονομία, την «πραγματική οικονομία» που αφορά την καθημερινότητα της αγοράς, του ελληνικού νοικοκυριού και της εργασίας, όπου τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα… Και στην περίπτωση αυτή η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «καλεί» την ελληνική κυβέρνηση να «σπρώξει» όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την πάταξη της φοροδιαφυγής και το πλήρες «άνοιγμα» των «κλειστών επαγγελμάτων» επειδή το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να είναι υψηλό. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και οι αντίθετες «φωνές» που κι αυτές έχουν τη δική τους δυναμική, όταν προέρχονται από το γνωστό Γερμανό οικονομολόγο κ. Χανς Βέρνερ Ζιν, ο οποίος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να αφεθεί να χρεοκοπήσει και στη συνέχεια να της δινόταν μια μεγάλη οικονομική βοήθεια μέσω ενός προγράμματος τύπου Μάρσαλ. Ένα πρόγραμμα που κάλλιστα κατά τον κ. Ζιν θα μπορούσε να το δώσει εξ ολοκλήρου η Γερμανία. Δημοκρατία έχουμε, σεβαστές οι όποιες απόψεις, αλλά καλώς ή καλώς έχουμε επιλέξει συγκεκριμένο δρόμο δημοσιονομικής πολιτικής (Γ.Ν. Σκλαβούνης)