Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, για άλλη μια φορά διαπιστώνεται το πολιτικά αυτονόητο, ότι, δηλαδή, στη σημερινή εποχή που διανύουμε δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογικές «ταυτότητες» ή αν υπάρχουν καλλιεργούνται ανάλογα με τα εκάστοτε επικρατούντα τοπικά και διεθνή γεωστρατηγικά συμφέροντα… Αυτή την πολιτική «αλήθεια» θα πρέπει να τη έχουνε από εδώ και πέρα υπόψη τους οι φίλοι μας οι πολιτικοί σε μια μάλιστα χρονική περίοδο που επιδιώκουμε και προσπαθούμε να βγούμε από την οικονομική κρίση που μας έχει στριμώξει για τα καλά από το 2010… Πρωτίστως αυτό σημαίνει ότι εφόσον ανήκουμε στην Ευρώπη, οφείλουμε καλώς ή κακώς να ακολουθούμε και να εφαρμόζουμε την υπάρχουσα ιδεολογική της φιλοσοφία. Βεβαίως αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει ως χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μη έχουμε και τις δικές μας απόψεις. Αυτές όμως οι όποιες απόψεις θα πρέπει να γίνονται πάντα ανοιχτά κι όχι «υπόγεια», όπως είχε συμβεί πριν από κάποια χρόνια με την περίπτωση του Αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, όταν «συζητούσαμε κρυφίως» για το θέμα αυτό με την Ιταλία και τη Βουλγαρία... Όταν είσαι εταίρος, άρα είσαι και φίλος κι επομένως δεν νοείται να συζητάς σε «κλειστά δωμάτια» με άλλους εταίρους και εν αγνοία των υπολοίπων… Ακόμα κι αν θέλεις να υποστηρίξεις τα συμφέροντά σου… Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν ανήκεις σε ένα φορέα ή σε ένα οργανισμό ή σε μια ένωση, οφείλεις να έχεις υπόψη σου αυτή την πραγματικότητα. Σε διαφορετική άποψη ακόμα κι αν έχεις δίκαιο πριονίζεις τη φιλία… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος