Είναι σαφές, ότι τους τελευταίους μήνες επικρατεί μία διάχυτη αισιοδοξία αναφορικά με τη συνεχιζόμενη κινητικότητα που επικρατεί και που διακρίνει τις συνομιλίες και τις προσπάθειες βεβαίως που καταβάλουν όλοι εκείνοι που «ασχολούνται» με την οριστική επίλυση του «κυπριακού»… Προφανώς οι συμβατικοί πόλεμοι που επικρατούν στη Συρία, το «προσφυγικό» και το «ενεργειακό» της Μεσογείου, να είναι και να αποτελούν κατά κάποιο τρόπο και «μοχλούς» πίεσης για την οριστική επίλυση του «Κυπριακού», προκειμένου η προσδοκώμενη επίλυσή του, να «απελευθερώσει» διπλωματικές και επιχειρηματικές «δυνάμεις», που θα «μπορέσουν» να εκμεταλλευτούν μία τέτοια επίλυση και να δημιουργήσουν στη συνέχεια ένα νέο «στάτους κβο» στην εν λόγω περιοχή, που θα είναι απολύτως «ελεγχόμενο» και «καλλιεργήσιμο» από τις επονομαζόμενες στη διεθνή διπλωματική γλώσσα, «δυτικές δυνάμεις»… Ως εκ τούτου η Τουρκία «φαίνεται» να «θέλει» να εκμεταλλευθεί αυτήν ακριβώς την τρέχουσα διπλωματική κινητικότητα κι έχει αρχίσει να «υποχωρεί» σε ορισμένα πράγματα, που όμως δυνατόν να μας ρίξουν στο τέλος «στάχτη στα μάτια»… «Άφησε», δηλαδή, η Άγκυρα τον τουρκοκύπριο ηγέτη να «μιλά» συναινετικά και να αφήνει τους Κύπριους να κάνουν «αγιασμό υδάτων» στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, το ίδιο έκανε και στη Σμύρνη και «σκέφτεται» στη συνέχεια να «δώσει» άδεια να λειτουργεί ως εκκλησία η Αγία Σοφία… Μόνο που δε ξέρουμε τι διπλωματικά «ανταλλάγματα» θα ζητήσει… Χρήστος –Χάρης Μάλλιος