Από τότε που άρχισε να γίνεται αισθητή η κρίση στη χώρα μας, περίπου το 2009 δηλαδή, είμαστε μάρτυρες μιας διαρκούς αυξανόμενης αδικίας. Μιας αδικίας που λαμβάνει χώρα σε όλα τα επίπεδα και κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τα φορολογικά βάρη. Δυστυχώς, τα τελευταία τρία χρόνια, οι φόροι αυξήθηκαν σημαντικά, ενώ η κατανομή των φορολογικών βαρών, μπορούμε να πούμε ότι είναι σημαντικά ανισομερής. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα και επαληθεύουν αυτόν τον ισχυρισμό. Το 19% των φορολογουμένων, «κουβαλά» στους ώμους του, το 90% του συνολικού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων. Ακόμα, το 83% του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων, «καλύπτεται» από το 4.5%(!) των επιχειρήσεων, ενώ από το 33% των κατόχων ακινήτων, πληρώνει το 66%του συνολικού φόρου κατοχής ακινήτων. Να παραθέσουμε μερικά ακόμα, ενδιαφέροντα στοιχεία. Από τα 1.67εκατ. φυσικά πρόσωπα με εισόδημα πάνω από 15.000 ευρώ, από ένα σύνολο 8.768 εκατομμυρίων που υποβάλλουν φορολογική δήλωση, πληρώνονται ως φόρος εισοδήματος 6.7 δις ευρώ, από τα περίπου 8 δις ευρώ που βεβαιώνονται συνολικά κάθε χρόνο. Τέλος, παρατηρούμε ότι η ανεργία ναι μεν μειώνεται, αλλά εξαιτίας της δημιουργίας θέσεων με χαμηλά εισοδήματα. Πιο συγκεκριμένα, από τις 213.889 νέα θέσεις στον ιδιωτικό τομέα τη διετία 2015 – 2017, οι 140.000, αφορούν σε θέσεις με μεικτές αποδοχές κάτω των 800 ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΦΚΑ. Χρήστος – Χάρης Μάλλιος