Είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας νέος σχετικά πολιτικός που αν κάποιος δει και κρίνει την έως σήμερα πολιτική του σταδιοδρομία, τις περισσότερες φορές διαπιστώνει, ότι ο 53χρονος πολιτικός, διακρίνεται από μια συνεχή τάση πολιτικού εκσυγχρονισμού των πραγμάτων, από μια ασυνήθιστη πολιτική ειλικρίνεια κι από μια αποφασιστικότητα να κάνει πράξη τα όσα πιστεύει. Ως εκ τούτου, το πολιτικό του προφίλ είναι κάτι που απριόρι το δεχόμαστε και το αποδεχόμαστε, αλλά από κει και πέρα είναι και πάλι αλήθεια μοναδική, ότι το κόμμα του δεν έχει το «κάτι το νέο», που θα μας κάνει να στραφούμε σε αυτό και να αναζητήσουμε μια πολιτική για πολύ καλύτερες ημέρες από αυτές που ζούμε. Το να βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα που μας έκαναν «παρέα» στα χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι κάτι που μας «πιάνει στο στομάχι»… Με άλλα λόγια πολιτικά πρόσωπα «φθαρμένα» από μια πολιτική «εποχή», που κανένας νορμάλ Έλληνας δεν θέλει να τη θυμάται, χώρια, ότι αυτά τα «σημερινά» πολιτικά πρόσωπα του … «παρελθόντος»(!!!), ότι είχαν να δώσουν το έχουν δώσει και μάλιστα με το παραπάνω, είτε θετικό είτε αρνητικό… Επομένως, θα προτιμούσαμε τον κ. Μητσοτάκη να είχε ένα νέο κόμμα, παρά να ηγείται ενός πολιτικά «φθαρμένου» κόμματος και το οποίο εκ των πραγμάτων κι εκ των πολιτικών στατιστικών, δεν ασκεί πολιτική «έλξη» προς την ελληνική νεολαία... Εκτιμούμε λοιπόν, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ένα προοδευτικό πολιτικό αρχηγό, που διευθύνει έναν πολιτικό «όμιλο φθαρμένων πολιτικών προσώπων» κι από την άλλη, έχουμε και το λοιπό μέρος της αντιπολίτευσης να βρίσκεται λίγο –πολύ, στο ίδιο πλαίσιο και να μυρίζει… ναφθαλίνη!.. Αν τώρα σκεφτούμε, ότι αν στην κυβέρνηση δεν ήταν η «αποστράπτουσα» πολιτική προσωπικότητα του κ. Τσίπρα κι ορισμένων πράγματι καλών του συνεργατών, μάλλον δε θα βρισκόταν για τόσο χρόνο στην εξουσία, τότε όντως η ελληνική πολιτική κοινότητα όντως χρειάζεται «ολική» ανανέωση… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος