-Πως τα πήγε λοιπόν ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς στο Βερολίνο και στο Παρίσι; Καλύτερα από ότι θα περίμενε κανείς, αφού τόσο η γερμανίδα καγκελάριος όσο και ο Γάλλος πρόεδρος με τη συμπεριφορά τους έδειξαν στον ΄Ελληνα πρωθυπουργό, ότι τον θεωρούν αποφασισμένο να προχωρήσει πλήρως, επακριβώς και ουσιαστικώς το τρέχον μνημόνιο. Η μεν κ. Μέρκελ και προς έκπληξη όλων, μισή ώρα μετά την έναρξη της συνάντησης των αντιπροσωπειών της Ελλάδας και της Γερμανίας, ζήτησε από τον κ. Σαμαρά να συνεχίσουν την κουβέντα , οι δυό τους, όπερ κι έγινε φτάνοντας σε μάκρος χρόνου τα 40 λεπτά!.. Ήταν μία κίνηση που κυριολεκτικά ουδείς την περίμενε. Ο δε κ. Ολάντ υπήρξε περισσότερο διαχυτικός δημόσια υπέρ του κ. Σαμαρά κι επιπλέον ανοιχτά και ξεκάθαρα είπε προς όλους: «Μη φοβάστε, εδώ είμαστε εμείς» -Υπήρξε κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα; Δεν το προβλέπαμε κι ούτε έγινε. Αν όμως μπορούμε να μιλήσουμε για ένα κάποιο αποτέλεσμα, τότε αβίαστα επισημαίνουμε την «καλή εικόνα» που έβγαλε ο κ. Σαμαράς προς τους ηγέτες των δυο χωρών. Έμμεσα ή άμεσα η κ. Μέρκελ και ο κ. Ολάντ, φάνηκαν να είναι απρόσμενα ικανοποιημένοι από την προσωπικότητα του κ. Σαμαρά. Όταν μάλιστα Γερμανός δημοσιογράφος και παρουσία της κ. Μέρκελ, ρώτησε τον κ. Σαμαρά πως είναι δυνατόν να γίνει αξιόπιστος στα όσα υποστηρίζει, όταν παλιότερα ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν κάθετος εναντίον του μνημονίου , ο Έλληνας πρωθυπουργός απάντησε με τη φράση «Ουδείς αναμάρτητος» Παραδέχθηκε, δηλαδή, δημόσια ότι έκανε λάθος αντιπολιτευτική πολιτική κι ότι από εδώ και πέρα αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες ευθύνες. Η ειλικρινής αυτή απάντηση- μεταμέλεια του ικανοποίησε τη γερμανίδα καγκελάριο κ. Μέρκελ, αλλά επαύξησε και την πολιτική του οντότητα στο εξωτερικό κι ενδεχομένως στην Ελλάδα –Έβαλαν «κόκκινη» γραμμή στον κ. Σαμαρά οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας; Βεβαίως! Το πασίγνωστο πλέον «δείξτε μας ότι η πολιτική σας είναι αξιόπιστη και μετά τα λέμε όλα τα άλλα » -Παιά είναι «όλα τα άλλα»; Προφανώς μια κάποια επιμήκυνση του «προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, πιθανόν κάποια μέτρα ελαστικότητας και ενδεχομένως ένα σπέσιαλ «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα –Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο των δυο ηγετών απέναντι στην κυβέρνηση ; Η προσεχής έκθεση της τρόικας προς τα τέλη του Οκτωβρίου –Μα γιατί η τρόικα θα αποφασίσει τότε κι όχι νωρίτερα; Επειδή αυτή την καθυστέρηση την επιθυμεί η κ. Μέρκελ για τους εξής λόγους; 1) Επειδή θέλει να περιμένει τα εκλογικά αποτελέσματα της Ολλανδίας στις 12 Σεπτεμβρίου . Κι αυτό επειδή οι έως σήμερα δημοσκοπήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές, αφού οι σοσιαλιστές κερδίζουν συνεχώς έδαφος και οι οποίοι είναι υπέρμαχοι του κρατισμού . Πρώτα, δηλαδή, θέλουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία στην Ολλανδία και μετά να συζητήσουν για τη στήριξη της Ελλάδας και των άλλων κρατών του Νότου. 2) Επειδή θέλει να δει το θα γίνει στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής που είναι προγραμματισμένη για τις 18 Οκτωβρίου. Να μπορεί, δηλαδή, αν χρειαστεί να ασκήσει πιέσεις με το δικό της πολιτικό τρόπο. 3) Επειδή δε θέλει να δημιουργήσει προβλήματα στον Αμερικανό πρόεδρο που πασχίζει να μην γίνει κάποια «έκρηξη» στην Ευρωζώνη , που δυνατόν να τον οδηγήσουν σε εκλογική ήττα.. Όχι επειδή τον θεωρεί σαν πετυχημένο, αλλά επειδή σε αυτή την περίοδο τη βολεύει και την ίδια να συνηγορεί ο κ. Ομπάμα υπέρ της διατήρησης της Ευρωζώνης. Μη ξεχνάτε ότι στις 2 Νοεμβρίου θα έχουμε τις προεδρικές εκλογές . –Γιατί ο κ. Ολάντ «βιάζεται» να κλείσει το θέμα της Ελλάδας με θετικό τρόπο ; Επειδή πέφτει η δημοτικότητά τους, επειδή η Βρετανία περιμένει πως και πως να εκμεταλλευτεί ένα «τράνταγμα» της Ευρωζώνης και επειδή φοβάται ότι αν ξανάρθει στην ιταλική εξουσία ο κ. Μπερλουσκόνι, διόλου απίθανο να οδηγήσει τη χώρα του εκτός της Ευρωζώνης –Τι κάνουμε από εδώ και πέρα; Περιμένουμε τον κ. Σαμαρά να «περάσει» τα μέτρα στη Βουλή έστω και σε επίπεδο κομματικής πειθαρχίας των βουλευτών του και περιμένουμε τον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα να ανακοινώσει μέτρα που θα «κόψουν την ανάσα» δικαίως και αδίκως, όπως λόγου χάρη κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, περικοπή μισθών κατά 35% στους μισθούς των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ, μειώσεις των συντάξεων από 2 έως και 20%, συγχωνεύσεις 50 φορέων του Δημοσίου, μειώσεις στα εφάπαξ και έξοδο 35.000 υπαλλήλων από το Δημόσιο. (Γιώργος Ν. Σκλαβούνης)