Στις 25 Μαρτίου για άλλη μια φορά γιορτάσαμε τη μεγάλη μας «διπλή γιορτή» και στον απόηχό της ας αναφέρουμε μερικές μας σκέψεις. Αυτή λοιπόν η «διπλή γιορτή», είναι μια εορτή όπου η Ελλάδα σε κάποια φάση της μακραίωνής της ιστορίας, ενδυνάμωσε την εθνική της δυναμική με την προσθήκη μιας νέας «ψυχικής δύναμης» που έμελλε στη συνέχεια της μετέπειτα ιστορίας της, να συνδυάζει με τον καλύτερο τρόπο το θρυλικό της ηρωϊσμό με τη ζεύξη της μεγαλύτερης κοσμοθεωρίας του κόσμου! Το Χριστιανισμό. Ένα «πάντρεμα» που δημιούργησε το περίφημο ανά την ανθρωπότητα Ελληνοχριστιανικό Ιδεώδες. Μια «διπλή γιορτή», που διακρίνεται στη «μεγάλη σύλληψη» και στη «μεγάλη υπέρβαση». Στην πρώτη περίπτωση έχουμε το χαρμόσυνο μήνυμα που τ βρίσκουμε σιο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: «Και είπε ο άγγελος αυτή Μη φοβού, Μαριάμ εύρες γαρ χάριν παρά των Θεώ και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τάξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν». Μεταφορικά, δηλαδή και σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, είχαμε τη «σύλληψη», όπως προαναφέραμε, τη δημιουργία της μεγαλύτερης κοσμοθεωρίας του κόσμου. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο σκλαβωμένος ελληνικός λαός απόκτησε με τη βοήθεια του Χριστιανισμού τη «θεία» εκείνη ψυχική δύναμη για να σπάσει τα δεσμά του και να πει: «Ήρθε η ώρα σας. Με τη βοήθεια του Χριστού και με τη βοήθεια του άφθαρτου «όπλου» των αρχαίων μας προγόνων, είμαστε έτοιμοι να ξαναπάρουμε τη χώρα στα τα χέρια μας»… Και η Ελλάδα μετά από 400 χρόνια νίκησε! Αυτό λοιπόν το «ελληνοχριστιανικό ιδεώδες» στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε θα πρέπει να μας είναι ο «οδηγός» μας για να βρεθούμε και πάλι εκεί που θέλουμε κι εκεί που επιθυμούμε. Χρήστος –Χάρης Μάλλιος