Είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι όπως «βαδίζει», το μόνο που «κάνει» είναι να αποδυναμώνει τον πολιτικό της ιστό και ως εκ τούτου να ολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στην οικονομική της αποδυνάμωση. Το γεγονός και μόνο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ηγείται έστω και ατύπως από το Βερολίνο αποτελεί και την «αχίλλεια πτέρνα» του όλου ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αν λάβουμε τώρα υπόψη την πολιτικά ερμαφρόδιτη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, τις συνεχείς επιθέσεις σε βάρος της από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι επιπλέον τη διαφορετική προσέγγιση σε θέματα κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε επίπεδο οικονομίας κι εξωτερικής πολιτικής από τη Μεγάλη Βρετανία, τότε όντως υπάρχει θέμα εσωτερικής ενότητας. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που εμφανίζεται να απειλεί την ενότητα της Ευρώπης κι αυτό εστιάζεται στο γεγονός ότι όλες σχεδόν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου είναι εχθρικά διακείμενες στην πολιτική της Γερμανίας, ενώ πληθαίνουν από την άλλη μεριά οι «φωνές» εκείνων που ζητάνε μια Ευρωπαϊκή Ένωση απόλυτα ομοσπονδιακή επειδή σε διαφορετική περίπτωση δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης της Ευρωζώνης. Συμπερασματικά η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα λέγαμε ότι τώρα μόλις αρχίζει και σαν μια τέτοια «αρχή» όλα είναι μπορετά… Ακόμα και να στραβοπατήσει και να τσακιστεί… Χρήστος –Χάρης Μάλλιος