Εκείνο που προέκυψε από τις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας για την ανάδειξη νέου αρχηγού του κόμματος, ήταν ότι το εν λόγω κόμμα, θα πρέπει από δω και πέρα να αρχίσει να κινείται σε κεντροδεξιά πολιτική πλεύση και μόνο… Είναι ευτύχημα, δηλαδή, για το κόμμα αυτό, ότι κυριάρχησαν οι δυο εκείνες «πολιτικές τάσεις», που στο παρελθόν χάρισαν μεγάλες νίκες στο «γαλάζιο» κόμμα. Πρωτίστως η «καραμανλική τάση» και δευτερευόντως η «μητσοτακική τάση»… Ως εκ τούτου κι εκ των πραγμάτων οι κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, θα πρέπει από κοινού να μπορέσουν να φτιάξουν τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, που δεν θα έχει καμία σχέση με το σημερινό κόμμα που και «μικρό» είναι και χωρίς πολιτικό προσανατολισμό… Όμως το γεγονός ότι το εν λόγω κόμμα, «οδηγείται», βάση καταστατικού, σε δεύτερο γύρο, είναι κάτι που εγκυμονεί κινδύνους διάσπασης… Αφού στο πρώτο γύρο ο κ. Μεϊμαράκης είχε μεγάλη διαφορά από τον κ. Μητσοτάκη, τι το καλύτερο το να ήταν στο κόμμα πρόεδρος ο κ. Μεϊμαράκης και αντιπρόεδρος ο κ. Μητσοτάκης , που στο κάτω-κάτω είναι και πολύ πιο μικρότερος στην ηλικία από τον κ. Μεϊμαράκης; -Είναι δυνατόν ως το δεύτερο γύρο των εκλογών, να μην έχουμε στη «υπόγεια πολιτικά μαγειρέματα»; Χρήστος –Χάρης Μάλλιος