Τέλος η τρικομματική κυβέρνηση… Τέλος η επανεκκίνηση της κυβέρνησης. Δικομματική πλέον η κυβέρνηση… Επαναθεμελίωση πλέον της κυβέρνησης… Κι όλα αυτά μετά την πρόσφατη αποχώρηση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτη Κουβέλη… Η κυοφορούμενη λοιπόν «πολιτική παγίδα», που είχε ετοιμάσει ο κ. Σαμαράς για τους κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, νομίζοντας ότι μπορεί να τους κάνει «ότι θέλει», λόγω των πτωτικών ποσοστών των κομμάτων τους, συμπαρέσυρε και τον ίδιο, αφού στο «παραπέντε» της νύχτας της Πέμπτης είδε έκπληκτος και φανερά σοκαρισμένος τον κ. Κουβέλη να τον αφήνει και τον κ. Βενιζέλο να συνεχίζει να τον στηρίζει, αλλά θέτοντας από δω και πέρα τις δικές του προδιαγραφές και τους δικούς του όρους για το πως θα πρέπει να διακυβερνά… Το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος στην ομιλία του, πήρε τη λέξη του κ. Σαμαρά «επανεκκίνηση» και με εκκωφαντικό τρόπο την πέταξε στον «κάδο των απορριμμάτων», αλλάζοντάς την με τη λέξη «επαναθεμελίωση» τα λέει όλα… -Πως φτάσαμε όμως στην απρόβλεπτη αυτή πολιτική εξέλιξη; Η εξέλιξη αυτή ήταν φυσιολογική κατάληξη μιας σειράς πραγμάτων που «τσουρουφλίζονταν» και πριν από την ΕΡΤ. Άλλωστε σας το είχαμε επισημάνει έγκαιρα, γράφοντας στις 3/6/13, ότι «Ο Ιούνιος εγκυμονεί για τη τρικομματική κυβέρνηση πλείστους κινδύνους για τη βιωσιμότητά της»… Στο δια ταύτα: Πιεζόμενος ο κ. Κουβέλης, κυρίως από τη «σκληρή» πτέρυγα του κόμματός του, που εκφράζει το 30% της δυναμικής του κόμματος, βρήκε την «αφορμή» που ζητούσε για να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, προκειμένου να σταματήσει τη φθορά του κόμματός του αποδεχόμενος την άποψη των στελεχών της, ότι αν συνεχίζει να στηρίζει μια κυβέρνηση που στην ουσία «δουλεύει» για να «φαίνεται» ο κ. Σαμαράς, αποτελεί ότι το χειρότερο για το κόμμα τους… Και η «αφορμή» αυτή δεν ήταν άλλη, παρά η ουσιαστική προστασία όλων των απολυμένων εργαζόμενων της ΕΡΤ. Κι ενώ όντως ο κ. Κουβέλης αρχικά φαινόταν να είχε αποδεχθεί την εκ των υστέρων προτεινόμενη «φόρμουλα» του κ. Σαμαρά να επαναπροσληφθούν οι εργαζόμενοι με τρίμηνες συμβάσεις , όχι των 150 με 200, όπως στην αρχή υποστήριζε, αλλά 2.000 υπαλλήλων της ΕΡΤ, ο κ. Κουβέλης προφανώς σε συνεννόηση με τον κ. Βενιζέλο -κάτι που επίσημα δεν αποδεικνύεται- άρχισε να ζητά την πλήρη κάλυψη όλων των υπαλλήλων της ΕΡΤ. Δηλαδή και των 2650 υπαλλήλων!!! Οι πληροφορίες μας «λένε», ότι η αποχώρηση του κ. Κουβέλη έγινε προκειμένου να μην αποχωρήσουν μαζί ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά κάτι που θα φαινόταν σαν «συνομωσία», μολονότι ο κ. Βενιζέλος υποστήριζε ότι θα είχε κοινή γραμμή με τον κ. Κουβέλη!.. Βγήκε λοιπόν πρώτος από την κυβέρνηση, αφήνοντας μόνο τον κ. Βενιζέλο να στηρίζει τον κ. Σαμαρά. Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Βενιζέλος ναι μεν συνεχίζει να στηρίζει τον κ. Σαμαρά, αλλά με το πρώτο «πρόβλημα» που θα προκύψει, κάτι που δεν είναι καθόλου απίθανο, ο κ. Βενιζέλος θα ακολουθήσει κι αυτός με τη σειρά του τα «βήματα» του κ. Κουβέλη, έχοντας έτοιμο το «σκεπτικό», που μπορεί να έχει ως εξής : «Παρά την αποχώρηση του Κουβέλη, εγώ έμεινα για να μην πάει η χώρα σε εκλογές, αλλά δυστυχώς, με σένα δεν μπορώ να συνεχίσω, επειδή δε θέλεις ειλικρινή πολιτική «συνεργασία». Και σε μια τέτοια ενδεχόμενη περίπτωση ο κ. Βενιζέλος θα ζητήσει αλλαγή του κ. Σαμαρά με άλλο πρόσωπο, προκειμένου να συνεχίσει η δικομματική κυβέρνηση... Στο κάτω-κάτω το νέο πρόσωπο που θα υποδειχθεί μπορεί κάλλιστα να έχει και τη υποστήριξη της Δημοκρατικής Αριστεράς! -Τι γίνεται από δω και πέρα; Ο κ. Σαμαράς έχει πλέον χάσει σημαντικό μέρος της πολιτικής του δυναμικής, αφού όπως και να το κάνουμε, εκείνος ήταν που πήρε την «απόφαση» για την ΕΡΤ, που αποδείχθηκε ατυχής και κυρίως μπούμεραγκ για τον ίδιο… Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει έναν «Βενιζέλο στον κόρφο» του κι ασφαλώς θα πρέπει να προσέχει να μη του δίνει αφορμές για οτιδήποτε, έως ότου αποκαταστήσει το «τραυματισμένο» του πολιτικό προφίλ. Ο κ. Σαμαράς τέλος του μήνα ενδεχομένως να «δοκιμαστεί» στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας από βουλευτές και στελέχη που δεν τον βλέπουν για ηγέτη της παράταξης… Ο κ. Σαμαράς διαθέτει ως πρωθυπουργός 153 βουλευτές που πιθανόν όταν χρειαστεί να γίνουν 158 με τη «βοήθεια» ορισμένων ανεξάρτητων βουλευτών. «Πάμε» στον κ. Βενιζέλο. Ο κ. Βενιζέλος αρχίζει να επανακτά προσωπική πολιτική δυναμική, αφού στηρίζει πλέον όχι τον κ. Σαμαρά, αλλά μια κυβέρνηση που θα πρέπει να ολοκληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις. Ο κ. Βενιζέλος μένοντας μόνος με τον κ. Σαμαρά έχει πλέον ένα σημαντικό πλεονέκτημα απέναντί του. Είναι εκείνος που από την αρχή ως πολιτικός, ήταν υπέρ του Μνημονίου κάτι που δε συνέβαινε με τον κ. Σαμαρά που ήταν αντίθετος με το μνημόνιο στην αρχή και ο οποίος κατάφερε να πάει τη χώρα σε δυο προσωρινές κυβερνήσεις και σε δυο αλλεπάλληλες εκλογές που συνολικά μας κόστισαν σε μέτρα 12 δις. ευρώ και που τελικά μας οδήγησαν σε μια από τα ίδια… Δηλαδή σε κυβέρνηση συνεργασίας, που με την ολοκλήρωση του πρώτου χρόνου θητείας της «αποψιλώθηκε» σημαντικά… Με άλλα λόγια ο κ. Βενιζέλος μπορεί να υποστηρίζει ότι είναι ο «εκφραστής» της πολιτικής διάσωσης της χώρας στη σημερινή δικομματική κυβέρνηση… Ο κ. Βενιζέλος θα επιδιώκει ότι καλό θα γίνεται από την κυβέρνηση , να το «χρεώνει» και στο ΠΑΣΟΚ. Και να «κλείσουμε» με τον κ. Κουβέλη. Ο κ. Κουβέλης θα εξακολουθεί να στηρίζει τη δικομματική κυβέρνηση με «ψήφο ανοχής» και το γεγονός αυτό μπορεί σε μελλοντικό χρόνο να το «χρησιμοποιήσει» πολιτικά με πολλαπλό τρόπο... Ο κ. Κουβέλης με την αποχώρησή του από την κυβέρνηση κέρδισε τις καρδιές των δημοσιογράφων και φυσικά όλους εκείνους που δοκιμάζονται οικονομικά, αλλά που από την άλλη θεωρούν μονόδρομο τη δημοσιονομική μεταρρύθμιση της χώρας… -Πόσο θα αντέξει αυτή η δικομματική κυβέρνηση; Σίγουρα όχι πάνω από δύο χρόνια από σήμερα. Ίσως και λιγότερο… Η πολιτική «λυκοφιλία» των δυο συγκυβερνώντων πολιτικών αρχηγών μπορεί να διαταραχθεί μετά τις γερμανικές εκλογές, όπου θα ξέρουμε αν η γερμανίδα κ. Μέρκελ θα έχει ή όχι μια άλλου είδους «οικονομική πολιτική» με τη χώρα μας… Προς το παρόν ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς «πολιτικά όμηρος» του κ. Βενιζέλου, που του άλλαξε το «μπλε» κουστούμι, φορώντας του «πράσινο» παντελόνι!!! Αυτά σε επίπεδο καθαρά πολιτικό και που εδώ που τα λέμε ουδόλως το πολιτικό μέρος της δικομματικής κυβέρνησης ενδιαφέρει τον Έλληνα πολίτη που εξακολουθεί να «δοκιμάζεται» με μια άνευ προηγουμένως «σκληρή» οικονομική πολιτική… Και κάτι άλλο… Τα δυο αυτά κόμματα που βρίσκονται στην εξουσία, είναι και τα κόμματα εκείνα που μετά τη μεταπολίτευση κυβερνάνε τη χώρα, προσφέροντάς της σημαντικά οφέλη, αλλά και μια άφρονα οικονομική πολιτική που οδήγησε τη χώρα στο σημερινό της οικονομικό χάλι… Ένας λόγος λοιπόν παραπάνω να κάνουν τα πάντα έτσι ώστε να αποκαταστήσουν την κακή τους οικονομική πολιτική… Δυο πρώην μεγάλα πολιτικά κόμματα που σήμερα βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα ποσοστών. Δυο κόμματα που κατά πάσα πιθανότητα θα κλείσουν τον εξουσιαστικό τους ρόλο στις επόμενες εκλογές… Έως τότε μακάρι να τα πάνε καλά για το καλό της χώρας και θα είμαστε από τους πρώτους που θα σπεύσουμε να τα χειροκροτήσουμε!..