Πρέπει να μάθουμε κάποτε να εκτιμούμε και να «ζυγίζουμε» επακριβώς τις όποιες «καταστάσεις» που μας συμβαίνουν είτε σε προσωπικό είτε σ΄εθνικό επίπεδο, προκειμένου να έχουμε κάθε φορά μια σαφή «εικόνα» των πραγμάτων, έτσι ώστε αυτή η «εικόνα» να μας οδηγεί σε μια κατά κάποιο τρόπο μετέπειτα αισιόδοξη πορεία των διαφόρων αρνητικού τύπου γεγονότων... Η ελληνική λοιπόν «κρίση» που ξέσπασε το 2010 φυσικά και ήταν κάτι το οικονομικά και κοινωνικά «τρομακτικό», το οποίο έφερε τα πάνω- κάτω στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, κυρίως έπληξε το κομμάτι εκείνο, το οποίο γεννήθηκε στη δεκαετία του 50 και του 60… Ήταν, δηλαδή, όλοι εκείνες κι όλοι εκείνοι που ενώ κάτω από κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είχαν κλείσει τον εργασιακό τους βίο με μια κάποια καλή «σοδειά» για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους, ξαφνικά βρέθηκαν «επί ξύλου κρεμάμενοι»… -Που να βρουν νέα εργασία σε μια τέτοια ηλικία και που να βρουν το ψυχικό και ψυχολογικό κουράγιο για να ξεκινήσουν από την αρχή; -Κι αν κάποιοι απ΄αυτούς είχαν και τραπεζικά δάνεια; -Όσο για τις υπόλοιπες γενιές; Έχουν ήδη αρχίσει να προσαρμόζονται με τις νέες επικρατούσες «συνθήκες»… Λιγότερες καταναλωτικές, περισσότερο προσεκτικές στις εργασίες τους και φυσικά αρκετά «φιλοσοφημένες» από τις «παρενέργειες» της ελληνικής κρίσης… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος