Προβληματίζει η ιστορικός και βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Μαρία Ρεπούση με τα όσα είπε στη βουλή. Αυτή τη φορά η κατά άλλα συμπαθής αναπληρωτής καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υποστηρίζει ότι της προκαλεί εντύπωση, ότι παρόλο που πριν από 4 χρόνια είχε αποφασιστεί να μειωθεί το κόστος των στρατιωτικών παρελάσεων λόγω της κρίσης, εντούτοις σήμερα η κυβέρνηση επαναφέρει τα μηχανοκίνητα άρματα και τα μαχητικά αεροπλάνα στην παρέλαση. Αναφέρει επίσης αν οι μαθητές θα πρέπει να κάνουν παρέλαση ή αν θα πρέπει να γιορτάζουν τις εθνικές επετείους σε γιορτές στα σχολεία τους, τονίζοντας ότι «ένας θεσμός που προέρχεται από τον Ιωάννη Μεταξά και δεν υπάρχει σε άλλες χώρες-τουλάχιστον στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρέπει να τα σκεφτούμε όλα μαζί. Τον τρόπο που δοξάζουμε και θυμόμαστε το παρελθόν μας» Δίνουμε λοιπόν τις δικές μας απαντήσεις: 1.Αν τα καύσιμα δίνονται, όπως πέρσι από ιδιώτες, τότε για ποιο λόγο να μη συμμετέχουν στις στρατιωτικές παρελάσεις άρματα μάχης και αεροπλάνα; 2.Μπορεί όντως οι μαθητικές παρελάσεις να προβάλουν ορισμένα ερωτηματικά. Τη στιγμή όμως που εδώ και χρόνια πραγματοποιούνται με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, για ποιο λόγο να μην πραγματοποιούνται; 3.Οι μαθητικές παρελάσεις στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τον Επιτάφιο το Πάσχα. Δίνουν την ευκαιρία στη νεολαία να ενεργοποιείται μέσα από τις έννοιες της χαράς, της αγάπης και της πίστης προς την πατρίδα. Αποτελούν, δηλαδή, μια «γιορτή της νεολαίας» και συνάμα ένα αναπόσπαστο κομμάτι της μαθητικής ζωής. Και κάτι ακόμα. Ως ιστορικός η κ. Ρεπούση όφειλε να γνωρίζει ότι η απανταχού ομογένεια ζει και διαβιοί για χρόνια χάρη στις Εκκλησίες και τις παρελάσεις. Όσον αφορά τη άποψη της κ. Ρεπούση ότι οι μαθητικές παρελάσεις είναι έργο του Μεταξά, που όντως έτσι είναι, τότε με αυτή τη συλλογιστική δε θα πρέπει να λέμε ότι το «όχι» το είπε ο Μεταξάς, αλλά ο ελληνικός λαός… Κάτι που είναι ξένο προς την ιστορία και βεβαίως δεν έχει καμία αλήθεια. Χρήστος –Χάρης Μάλλιος.