Όσο κι αν ακούγεται περίεργο εκτιμούμε ότι το μόνο θετικό που υπάρχει σε αυτή την άσχημη χρονική περίοδο που διανύουμε, είναι ένα και μόνο γεγονός! Ότι βρισκόμαστε στο «τιμόνι» της Ευρωπαϊκής Ένωσης για 6 μήνες. Κι αυτό το γεγονός δυνατόν να μας δώσει καίριες απαντήσεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού μας χρέους, εφόσον το οικονομικό επιτελείο της «κουρασμένης» ελληνικής δικομματικής κυβέρνησης, καταφέρει και καλλιεργήσει εποικοδομητικό έργο υπέρ της προσέγγισης των χωρών του ΝΑΤΟ με τις πλούσιες χώρες του Βορά . Και το «κλειδί» για αυτή την προσέγγιση βρίσκεται στα χέρια του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Σαμαρά που πρέπει να βρει την κατάλληλη «υποδοχή» και να ξεκλειδώσει την πόρτα… Να αποδείξει, δηλαδή, ότι είναι σε θέση να προτείνει τις απαραίτητες ενέργειες που θα ενδυναμώσουν την προαναφερόμενη ζεύξη των χωρών του Νότου και του Βορά κι επιπλέον να επιδιώξει να δώσει οριστική λύση στο θέμα της παράνομης λαθρομετανάστευσης που είναι αλήθεια ότι εκτός από την Ελλάδα, πλήττει κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και σε αυτή τη διπλή προσπάθεια του κ. Σαμαρά έχει «σύμμαχο» και τον πρόεδρο του Σύριζα κ. Αλέξη Τσίπρα, με τη διαφορά ότι ο κ. Τσίπρας προβάλλει μια διαφορετική πολιτική προσέγγισης τόσο για τη ζεύξη των χωρών Νότου και Βορά όσο και για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης. –Τι εννοούμε; Ότι ο κ. Σαμαράς θα προσπαθήσει να περάσει την υλοποίησης αυτών των δυο στόχων μέσα από την πολιτική φιλοσοφία της Γερμανίδας καγκελαρίου κ. Μέρκελ, ενώ ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει τις επόμενες ημέρες να περάσει τη δική του φιλοσοφία μέσα από την πολιτική την οποία πρεσβεύουν οι χώρες του Νότου που σαφώς είναι αντίθετη με την πολιτική της κ. Μέρκελ. Κι αυτή τη διαφαινόμενη «κόντρα» θα τη δούμε πολύ σύντομα στη «μάχη» που θα δώσει ο κ. Τσίπρας με την ιδιότητα του υποψηφίου προέδρου της ευρωπαϊκής Αριστεράς για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν απέναντι στον έτερο υποψήφιο για την προεδρία της Κομισιόν που εκφράζει την πολική της κ. Μέρκελ. Και με δεδομένο ότι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν δε θα είναι ο κ. Τσίπρας, αλλά κάποιος άλλος, που θα ακολουθεί τη «γραμμή» της πολιτικής της κ. Μέρκελ, ο κ. Σαμαράς εκ των πραγμάτων καλείται να κυοφορήσει τη δρομολόγηση για την πραγματοποίηση αυτών των δυο στόχων, προκειμένου εφόσον το πετύχει, και να προσφέρει ουσιαστικό ευρωπαϊκό έργο και κατά δεύτερο αυτή την επιδιωκόμενή του επιτυχία να τη χρησιμοποιήσει «μεθαύριο» στις Ευρωεκλογές σαν το μεγάλο του αντιπολιτευτικό «όπλο» απέναντι στον κ. Τσίπρα. Αν όμως δε του πάνε τα πράγματα έτσι όπως τα υπολογίζει ο κ. Σαμαράς, τότε ο κ. Τσίπρας λογικό είναι να παίρνει «πόντους» σε βάρος του κ. Σαμαρά … Χρήστος-Χαράλαμπος Μάλλιος