Βρέθηκε ένας άνθρωπός να μην είναι με το χέρι απλωμένο σαν ζήτουλας και πέσανε όλοι να τον φάνε. Αν το σκεφτεί βέβαια, κανείς, είναι απόλυτα λογικό και κατανοητό όταν μία μερίδα ανθρώπων έχει συνηθίσει σε μία συμπεριφορά, να μην μπορεί εύκολα να κατανοήσει και να αποδεχτεί κάτι νέο. Επίσης, η γκρίνια και η μιζέρια, είναι κάτι σαν εθνικό σπορ της χώρας μας. Αναφερόμαστε στην κριτική που δέχτηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός, λόγω του ότι δεν είχε μαζί του στην συνάντηση με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, λίστα με αιτήματα! Και τι δεν ακούσαμε ότι θα έπρεπε να είχε ζητήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εδώ είναι το πρόβλημα στη νοοτροπία του Έλληνα. Νομίζουμε ότι οι ξένοι οφείλουν, για κάποιον ακατανόητο λόγο, να μας στηρίζουν και να μας χρηματοδοτούν αενάως, και μάλιστα χωρίς να λένε και κουβέντα. Αυτά, δεν είναι σοβαρά πράγματα. Η τακτική που ακολουθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι να καταφέρει πρώτα να κερδίσει με τις κινήσεις και τα έργα της την χαμένη αξιοπιστία της και έπειτα να θέσει ορισμένα συγκεκριμένα αιτήματα προς τους ετέρους μας. Χρήστος-Χάρης Μάλλιος