Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αναφερθεί στην αναγκαιότητα χάραξης μιας νέας εθνικής εξωτερικής πολιτικής που θα μας έχει αν είναι δυνατόν όσο το δυνατόν περισσότερο ενωμένους, επειδή τα πράγματα έχουν αρχίσει να γίνονται άκρως επικίνδυνα και μάλιστα προερχόμενα από διαφορετικές κατευθύνσεις. Η γειτονική μας Τουρκία συνεχίζει να μας προκαλεί στον ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο και αυτή τη χρονιά οι προκλητικές της «εμφανίσεις» ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, γεγονός που έκανε τον υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο να πει στον Τούρκο ομόλογό του ότι τέτοιου είδους προκλήσεις δυνατόν να οδηγήσουν τις δυο χώρες ακόμα και σε κλιμάκωση. Το Συμβούλιο της Ευρώπης που για χρόνια «υποκινείται» από τη τουρκική διπλωματία, μας καλεί εδώ και λίγες ημέρες να αναγνωρίσουμε λίγο-πολύ τη τουρκική μειονότητα της Θράκης, ενώ η Αλβανία έχει αρχίσει να κάνει πίσω στην από κοινού χάραξη της ΑΟΖ… Από την άλλη οι Τούρκοι και πάλι επιδιώκουν με κάθε τρόπο να βάλουν «πόδι» στον ελληνικό θαλάσσιο ορυκτό πλούτο, το Σκοπιανό έχει βαλτώσει για τα καλά, το Κυπριακό το ίδιο, ενώ η εξωτερική μας πολιτική όσον αφορά το θέμα της Ουκρανίας έτσι όπως καλλιεργείται μας απομακρύνει από τη Μόσχα την οποία την έχουμε ανάγκη σε αυτή τη δύσκολη χρονική περίοδο που διανύουμε. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να προσδώσει πρωτεύουσα σημασία στην εθνική μας εξωτερική πολιτική κι αν είναι δυνατόν να ζητήσει και τη συνδρομή και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Επιτέλους, κάποια στιγμή θα πρέπει να το πάρουν απόφαση οι φίλοι μας οι πολιτικοί να έχουν κοινή γραμμή στην εθνική μας εξωτερική πολιτική. Χρήστος –Χάρης Μάλλιος