Έπεσε λοιπόν η βουλγαρική κυβέρνηση, σε πολιτική υπερένταση ολόκληρη η Νότια Βαλκανική και για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια το «ενεργειακό» ρυθμιστής και καθοδηγητής των πάντων. Η βουλγαρική κυβέρνηση κατέρρευσε επειδή δυο συνεργαζόμενα στην κυβέρνηση κόμματα, διαφώνησαν με την απόφαση του πρωθυπουργού κ.Πλάμεν Ορεσάρσκι, να «παγώσει» την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ» που προωθεί η Μόσχα και με τον οποίο αγωγό διαφωνούν Αμερική και Ευρωπαϊκή Ένωση. Σημειώνεται, ότι η βουλγαρική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει στις 8 Ιουνίου 2014 το «πάγωμα» της συμμετοχής της στον αγωγό αυτό, μπλοκάροντας στην ουσία το έργο κατασκευής του. Κι αυτό επειδή η Βουλγαρία αποτελεί «κλειδί» στην περιοχή τη Νότιας Βαλκανικής. Αν συμμετείχε στον αγωγό; Τότε το φυσικό αέριο θα όδευε προς τη Νότια, αλλά και προς την Κεντρική Ευρώπη σαν εναλλακτική οδός σε σχέση με την Ουκρανία. Ως εκ τούτου, επισημαίνουμε δυο πράγματα: 1.Στον «πόλεμο των αγωγών», είχαμε σε μεγάλο βαθμό την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, που κοντράρισε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες υποστηρίζοντας την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Έναν αγωγό που τον «πάγωσε» η κυβέρνηση Παπανδρέου και στη συνέχεια το ίδιο έκανε και ο νυν πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, που επιπλέον προωθεί τη συμμετοχή της χώρας στον αγωγό «Ταπ» που δεν το θέλει η Μόσχα, αλλά τον θέλουν Ουάσινγκτον και Ευρωπαϊκή Ένωση. 2,Το τι συμφέρει τη χώρα μας είναι ένα καλό ερώτημα. Μπορεί να τη συμφέρει να πάει με το μέρος της Μόσχας. Μπορεί και όχι. Τη στιγμή όμως που η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στο «ενεργειακό θα πρέπει να συμπλέει με την Αμερική, τότε θέλοντας και μη υποστηρίζουμε τη λεγόμενη δυτική ενεργειακή πολιτική. Χρήστος-Χάρης Μάλλιος