Το να δημιουργηθεί «μεθαύριο» δικομματική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας- Κινήματος Αλλαγής, είναι αρκετά δύσκολο, αλλά και δεοντολογικά ίσως κι απαράδεκτο, όπως το ίδιο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί «μεθαύριο» μια δικομματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- Ανεξάρτητων Ελλήνων ή ακόμα να δημιουργηθεί και μια κυβέρνηση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας. Το «σκεπτικό» αυτό απορρέει από τις εξής δεοντολογικές «θέσεις». 1.Από τη στιγμή που η Ελλάδα τον προσεχή Αύγουστο θα βγει από το «μνημονιακό καθεστώς» κι ως εκ τούτου από κει και πέρα δεν θα βρίσκεται η ελληνική οικονομία σε επιτροπεία, παρά μονάχα σε εποπτεία, όπως συμβαίνει ήδη και με τις άλλες χώρες που βγήκαν από τα δικά τους «μνημονιακά καθεστώτα», εκ των πραγμάτων η όποια κυβερνητική «πλοήγηση» θα πρέπει να γίνεται με βάση την πολιτική ιδεολογία του συγκεκριμένου κόμματος ή των συγκεκριμένων κομμάτων που θα βρίσκονται στην εξουσία… 2. Από τη στιγμή που τα σημερινά δυο κόμματα εξουσίας, έθεσαν κατά μέρος τις πολιτικές τους ιδεολογίες, προκειμένου να βγάλουν την Ελλάδα από τα μνημόνια, μια πολιτικά, δηλαδή, ανορθόδοξη «ζεύξη» που είχε συμβεί και με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, τότε από την επομένη της «εξόδου» της Ελλάδας από το «μνημονιακό καθεστώς» δε νοείται η περαιτέρω πολιτικά ανορθόδοξη συμπόρευση αυτών των δυο κομμάτων. 3.Με δεδομένη την επικείμενή μας «έξοδο» από το «μνημονιακό καθεστώς» λογικό είναι και πολιτικά πρέπον, να έχουμε πλέον κυβερνήσεις με κοινή σχεδόν πολιτική ιδεολογία, έτσι ώστε να δρομολογούν την ελληνική οικονομία με βάση τα δικά τους «οικονομικά πιστεύω»… Με βάση τα παραπάνω εκτιμώ, ότι σ΄αυτή τη χρονική περίοδο θα έχουμε συνεχείς πολιτικές «ζυμώσεις» για τη δημιουργία κοινών ιδεολογικά «πολιτικών μετώπων», προκειμένου πριν από τις βουλευτικές εκλογές ή και μετά απ΄αυτές να έχουμε «συμμαχικές κυβερνήσεις» με κοινό ιδεολογικό πρόσημο. Χρήστος Χάρης Μάλλιος