Μην κρυβόμαστε πλέον πίσω από τα κάθε είδους «ευχολόγια» κι από το γνωστό κι απολύτως αφελές, «ας ελπίσουμε ότι ήταν για τελευταία φορά»… Όταν στη Μεγάλη Βρετανία έχουμε μπαράζ πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων, είναι πλέον για να μη ψαχνόμαστε; Δυστυχώς η διεθνής τρομοκρατία είναι ο σύγχρονος μεγάλος «ζωντανός» εφιάλτης της οικουμένης! Οι «στιγμές» είναι δύσκολες, σαφώς και δε χρειάζεται να συνεχίζουμε να «ψάχνουμε» τα αίτια της γιγάντωσης της διεθνούς τρομοκρατίας, αλλά εκείνο που επιβάλλεται να κάνουμε κι εκ των πραγμάτων, είναι το πώς και με ποιο τρόπο θα μπορούμε να εξασφαλίζουμε την άμυνά μας σε αυτό το «τέρας» που ολοένα και περισσότερο απλώνει τα θανατηφόρα του πλοκάμια σε όλα τα κράτη του λεγόμενου «δυτικού κόσμου» κι όχι μόνο. Σίγουρα «οδεύουμε» στην οικοδόμηση «κλειστών κοινωνιών» κι αυτή η πλεύση, θέλοντας και μη θα καταστεί το πρώτιστο «εθνικό ζητούμενο» των δυτικών κρατών κάτι που το παρατηρούμε να συμβαίνει στην Αμερική, αλλά και σε ορισμένες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και σε χώρες-που είναι υποψήφιες για την ένταξή τους στη μεγάλη ευρωπαϊκή κοινότητα… Η θεωρία της «κοινωνίας των ανοιχτών συνόρων», ολοένα και περισσότερο μεταβάλλεται σε «κοινωνία των ελεγχόμενων συνόρων»… Κι αυτή η νέα θεωρία, είναι και θα είναι από δω και πέρα το βασικό εννοιολογικό στοιχείο της πρακτικής απόδοσης της δυτικής κυβερνητικής πολιτικής… Τα ψέματα τέλειωσαν και οι «παραμυθάδες» ας κάνουν πέρα… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος