Αν σε αυτή τη χρονική περίοδο που διανύουμε ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ερντογάν για δικούς του καθαρά πολιτικούς λόγους επιθυμεί να ασκεί μια «ύποπτη», όσο κι «επικίνδυνη» εξωτερική πολιτική σε βάρος της χώρας μας,, αυτό δε θα πρέπει να μας κάνει να ανησυχούμε, αλλά θα πρέπει να μας κάνει να … ανησυχούμε, μήπως και δώσουμε στο Τούρκο πολιτικό την «αφορμή», που ενδεχομένως «περιμένει» και να προβεί σε εύλογη διαμαρτυρία σε βάρος μας με το αιτιολογικό, ότι δήθεν παραβιάζουμε κανόνες διεθνούς δικαίου ή ακόμα και με το πρόσχημα δήθεν και τάχα μου, ότι κινδυνεύει η χώρα του από επιθετική συμπεριφορά της Ελλάδας (!!!), να επιχειρήσει «επίθεση» σε βάρος μας… Σε αυτό ακριβώς το «λεπτό σημείο», θα πρέπει να εστιάζεται η δική μας εξωτερική πολιτική, η οποία εκ των πραγμάτων κι εκ των διεθνών συνθηκών και συμφωνιών «υποστηρίζεται», μη δίνοντας σε κανέναν το δικαίωμα να μας απειλεί. Επιπλέον και με δεδομένο ότι είμαστε αφενός κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα τα σύνορά μας είναι και σύνορα της … Ευρωπαϊκής Ένωσης κι αφετέρου ότι είμαστε κράτος- μέλος του ΝΑΤΟ, άρα δεν είναι δυνατόν δυο κράτη- μέλη του ΝΑΤΟ, να εμπλέκονται σε μεταξύ τους εχθροπραξίες… Είπαμε όμως! Να μη δώσουμε την «αφορμή», που ενδεχομένως «περιμένει» η γειτονική μας χώρα… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος