Από τη μια μεριά το «κυπριακό» φαίνεται να βρίσκεται στη τελευταία του φάση λίγο πριν την ολοκλήρωσή του, αλλά από την άλλη κινδυνεύει η προσδοκώμενη αυτή συμφωνία, να αποβεί σε βάρος της ελληνοκυπριακής κοινότητας, αν δε τηρηθούν προηγουμένως μερικά πράγματα, ήτοι: 1.Συμφωνία δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, εφόσον η Τουρκία συνεχίζει να αρνείται την εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως συμβαλλόμενο μέρος, στην Πολυμερή Διάσκεψη της Γενεύης. Δεν είναι, δηλαδή, δυνατόν το μέλλον της Κύπρου να το αποφασίσουν «τρίτοι»… 2.Συμφωνία δεν είναι δυνατή, αν δεν καταργηθούν οι «εγγυήσεις». Με άλλα λόγια «νταβατζήδες» για να «φρουρούν» τη «συμφωνία» δε χρειάζονται… 3. Συμφωνία δεν είναι δυνατή, αν δεν αποχωρήσει ο «στρατός κατοχής» και οι εκ της Τουρκίας έποικοι… 4. Αρκετοί Ελληνοκύπριοι, στη περίπτωση που κληθεί από τον ΟΗΕ η Αμερική στη πολυμερή διάσκεψη ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα ήθελαν να κληθούν και οι χώρες της Ρωσίας και της Κίνας, που είναι από τα σημαίνοντα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Εξυπακούεται, ότι οι όποιες αποφάσεις από πλευράς της ελληνοκυπριακής κοινότητας , είναι έργο αποκλειστικά και μόνο της ελληνοκυπριακής κοινότητας και μόνο και σε καμία περίπτωση δεν είναι έργο της Ελλάδας. Αυτό που είχε γίνει με τη «Συνθήκη της Ζυρίχης», όπου στην αρχή τη «συμφώνησε» ο Μακάριος μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στη συνέχεια την κατάγγειλε δεν πρόκειται να ξαναγίνει… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος