Το μόνο θετικό που βλέπουμε να πηγαίνει πολύ καλά – και χαιρόμαστε για αυτό-από το 2009, είναι το γεγονός ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ολοένα και περισσότερο βγαίνει από την «πολιτική μούχλα» μιας πολύχρονης πολιτικής περιόδου, αν εξαιρέσουμε ορισμένες κυβερνήσεις που προσπαθούσαν για κάτι το καλύτερο και που άλλες το πέτυχαν και κάποιες άλλες το πέτυχαν ως ένα σημείο, εμποδιζόμενες από τα γνωστά και μη εξαιρετέα «διαπλεκόμενα συμφέροντα»… Και «μπροστάρηδες» σε αυτό το πολιτικό «ξεβρόμισμα» είναι οι νέοι μας, αλλά και αρκετοί πρώην «πιστοί» των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων που κατάλαβαν πλέον ότι τους χρησιμοποιούσαν απλά και μόνο για δικά τους πολιτικά οφέλη και με την πρώτη ευκαιρία τους πέταξαν τσουβαλάτους στο δρόμο… Σήμερα, όπου κι αν πάτε κι όπου κι αν βρεθείτε δε θα δείτε πολίτες να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιο κόμμα είναι το καλύτερο ή όχι. Μπορούν να έχουν γνώμη και άποψη, αλλά είτε την εκφράζουν με ήπιο πολιτικά τρόπο είτε αποφεύγουν να τη δημοσιοποιούν… Τα «πράσινα», τα «γαλάζια» και τα «κόκκινα» καφενεία ανήκουν οριστικά στο παρελθόν… Οι μόνοι που εξακολουθούν να «τσακώνονται» είναι κυρίως οι άνω των 50 χρόνων και που είναι «δέσμιοι» μιας υπολανθάνουσας πολιτικής κουλτούρας, που τους κάνει να διακρίνονται από έντονη πολιτική εσωστρέφεια μη βλέποντας τα μεγάλα μελλούμενα πολιτικά δρώμενα… Ακόμα και το πάλαι ποτέ υπέρ το δέον αντιδραστικό έως και εξτρεμιστικό ΚΚΕ, έχει περιοριστεί πλέον σε άφοβα γρυλίσματα… Ο βασικός «κεντρικός πυρήνας» των πρώην δεξιών και κεντρώων ψηφοφόρων είτε με ένδυμα σοσιαλιστικό είτε χωρίς, έχει πλέον διασπαστεί όπως διαπιστώθηκε στις τελευταίες εκλογές και προσπαθεί τώρα να ενδυναμωθεί μέσα από τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα που κυριολεκτικά «γεννήθηκαν» εν μια νυχτί, όπως ο Σύριζα, η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες… Στη πρώτη περίπτωση επιχειρούν να αναδομήσουν πολιτικά την «κουτσουρεμένη» Νέα Δημοκρατία και το «ξεφτισμένο» Πασόκ κσι στη δεύτερη περίπτωση επιχειρούν να δημιουργήσουν μια νέα αριστερά και μια νέα δεξιά… Και το 2009 χαρήκαμε που κατέρρευσε το «ελληνικό πολιτικό σύστημα» που μας οδήγησε στη σημερινή κατάντια, η χρονιά που θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, θα είναι και η απαρχή της οικοδόμησης ενός νέου ελληνικού πολιτικού συστήματος. Θα γίνουμε μάρτυρες εντυπωσιακών πολιτικών αλλαγών… Κι αυτή την «απαρχή» την περιμένουν με έκδηλο ενδιαφέρον όλοι οι «υγιείς» σκεπτόμενοι πολιτικά Έλληνες πολίτες, προκειμένου να επιλέξουν νέες πολιτικές «ταυτότητες»… Κι αυτό επειδή πάνω από όλα η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο, όπως προαναφέραμε, μας, πολιτικό σύστημα. (Γ.Ν. Σκλαβούνης)