Ας επιχειρήσουμε σήμερα να «δούμε» το «στίγμα» της ελληνικής πολιτικής κοινότητας. Γενικά να σημειώσουμε ότι η ελληνική πολιτική κοινότητα είναι «κουρελιασμένη» και δεν πείθει… Το χειρότερο όμως; Το ότι αρέσκεται να βαδίζει σε «παλαιομοδίτικα μοντέλα» επικοινωνιακής τακτικής. Αυτή ακριβώς η παλαιομοδίτικη πολιτική συμπεριφορά, ενισχύει τα λεγόμενα «κόμματα διαμαρτυρίας», όπως τον Σύριζα και τη Χρυσή Αυγή, μολονότι κι αυτά φαίνεται να έχουν «ταβανώσει»… Γιατί στην ουσία δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να εκμεταλλεύονται αυτές τις παλαιομοδίτικες συμπεριφορές, ασκώντας ως εκ τούτου κι αυτά την ίδια παλαιομοδίτικη συμπεριφορά… Η Νέα Δημοκρατία «κρατιέται» όσο μπορεί από τον πρόεδρό της κ. Σαμαρά χωρίς όμως να εμφανίζει περαιτέρω δυνάμεις για επαύξηση των ποσοστών της. Στις επόμενες ημέρες δυο τουλάχιστον ανεξάρτητοι βουλευτές, αναμένεται να επιστρέψουν στο «γαλάζιο» κόμμα και με τον κ. Μαρκόπουλο, να «εγκαινιάζει» αυτή την επιστροφή. Όμως τα έντονα εσωκομματικά προβλήματα στο κόμμα εξακολουθούν να υπάρχουν και να υφίστανται. Κυρίως από εκείνους που ποτέ δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον κ. Σαμαρά. Ο Σύριζα στηριζόμενος κυρίως στο νεαρό του πολιτικό αρχηγό, έχει μεγάλη πέραση στη νεολαία που αβίαστα αποτελεί και την κινητήρια δύναμη αυτού του κόμματος, που μεταλλασσόμενο συνεχώς επιδιώκει να μεταβληθεί σε ένα κεντροδεξιό κόμμα. Ήδη «συνεργάζεται» με το δεξιό κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και διόλου απίθανο «μεθαύριο» να συνεργαστεί με μια «πτέρυγα» της Νέας Δημοκρατίας που αποκαλείται «καραμανλική». Ωστόσο κι αυτό το κόμμα φαίνεται να έχει «ταβανώσει» και να αδυνατεί να ξεφύγει με μεγάλη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία με την οποία βρίσκεται στα ίδια ποσοστά. Η Χρυσή Αυγή εκφράζει εκείνους τους Έλληνες που από τη μια μεριά «μουτσώνουν» τα πάντα κι από την άλλη επιζητούν «μέρες επταετίας». Είναι άλλωστε «κοινό μυστικό», ότι το κόμμα αυτό «τραβάει» κυρίως τους δεξιούς σωβινιστές, που όπως σοφά είχε αφήσει να εννοηθεί πριν από λίγες ημέρες ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αποτελούσαν για χρόνια ένα «κομμάτι» της ελληνικής Δεξιάς. Όσον αφορά την προοπτική αυτού του κόμματος, ναι μεν εμφανίζει τη μεγαλύτερη κινητικότητα σε άγρα ψήφων, αλλά αυτό από μια άλλη άποψη είναι εύθραυστο… Το ΠΑΣΟΚ που για χρόνια στηριζόταν στη «δημοσιουπαλληλική κοινότητα» και στα «συνδικάτα», έχει περιοριστεί πλέον σε πολύ χαμηλά ποσοστά, αφού οι περισσότεροι ψηφοφόροι του βρίσκονται στον Σύριζα. Από την άλλη μεριά το γεγονός ότι ο πρόεδρός του κ. Βενιζέλος προσπαθεί να «τα ρίχνει» όλα στον κ. Γιώργο Παπανδρέου, φαίνεται ότι δεν αποδίδει και συνάμα «εκνευρίζει» τον «πυρήνα» του «πράσινου» κόμματος που είναι 100% «παπανδρεϊκός». Επιπλέον ο κ. Βενιζέλος δείχνει προς το παρόν να μη διαθέτει τη δυναμική εκείνη με την οποία θα καταφέρει να επανακάμψει το άλλοτε μεγάλο κόμμα. Το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι κι αυτό ένα κόμμα «διαμαρτυρίας» που κυρίως αποτελείται από δεξιούς κι ακροδεξιούς ψηφοφόρους και που «φτιάχτηκε» από τον κ. Πάνο Καμμένο, για να «συνεταιρισθεί» μεθαύριο με κάποιο ή κάποια άλλα πολιτικά κόμματα. Και ήδη η διαφαινόμενή του πολιτική συνεργασία με τον Σύριζα είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Η Δημοκρατική Αριστερά, αν λάβουμε υπόψη τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις, κινδυνεύει ακόμα και να βρεθεί στις επόμενες εκλογές εκτός βουλής. Αν κρατάει κάποιος το κόμμα, είναι ο ίδιος ο αρχηγός του ο κ. Φώτης Κουβέλης, ο οποίος όμως αδυνατεί να «πείσει» πως ένα κόμμα αριστερό μπορεί να συμβαδίζει με κόμματα που στο παρελθόν ούτε καν ήθελε να τα βλέπει… Το ΚΚΕ, σαφέστατα χάνει συνεχώς ψήφους τόσο από τον Σύριζα όσο κι από τη Χρυσή Αυγή. Στην πρώτη περίπτωση πρώην ορθόδοξοι κουμουνιστές ακολουθούν τον κ. Τσίπρα που κι αυτός στα μαθητικά του χρόνια ήταν πολιτικά ενταγμένος στο ΚΚΕ. Στη δεύτερη περίπτωση η Χρυσή Αυγή δεν το αφήνει σε «χλωρό κλαρί». Το «κυνηγάει» από το πρωί ως το βράδυ «αδειάζοντάς» το για τη θλιβερή πολιτική ιστορία που κουβαλάει… Όσον αφορά τα νεότευκτα κόμματα των κ. Λοβέρδου και Αλαβάνου, αναμένεται να έχουν μελλοντικά κι αυτά το δικό τους πολιτικό ρόλο, δεδομένου ότι από κοινού τα ποσοστά τους πλησιάζουν το 2%. -Και η ελληνική κοινωνία; Ασφαλώς δεν είναι στα καλά της. Η κρίση την έχει κάνει να επαναπροσδιορίζει πολλά χρόνια της πάγια δεδομένα. Οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει για τα καλά, ότι τα πάντα αλλάζουν… Κυρίως ολοένα και περισσότερο πλησιάζουν μεταξύ τους και αναζητούν τη θαλπωρή της οικογένειας… Με άλλα λόγια, η κρίση τους ενώνει… Και οι έννοιες της Αγάπης και της Φιλανθρωπίας έχουν τη τιμητική τους. Πάνω από όλα όμως έχασαν την εμπιστοσύνη τους απέναντι στο κράτος και κατά επέκταση σε εκείνους που το «λειτουργούν». Τους Έλληνες πολιτικούς. Θα λέγαμε, ότι τους απεχθάνονται επειδή δε φρόντισαν να εκμεταλλευτούν τα όσα καλά είχαμε εξασφαλίσει από την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. –Και σήμερα; Δείχνουν να αναζητούν, όσο κι αν δεν το δείχνουν έναν μελλοντικό πολιτικό ηγέτη που θα είναι σε θέση να τους καθοδηγεί σε δρόμο ουσιαστικής και ελπιδοφόρας προοπτικής. Προς το παρόν προσπαθούν να οδηγούν τα νοικοκυριά τους με τα λίγα, αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους και δυστυχώς διακατέχονται από μια συνεχή απαισιοδοξία. Όταν λοιπόν σε ένα οποιοδήποτε δημοκρατικό κράτος «κοινωνία» και «πολιτική» είναι «τραυματισμένες», τότε όντως σε αυτή τη χώρα όλοι έχουν δίκιο!!! Κι επειδή όλοι οι Έλληνες σήμερα είναι οικονομικά και κοινωνικά «βρεγμένοι» και ως εκ τούτου, όπως λέει και η παροιμία «ο βρεγμένος δε φοβάται τη βροχή», στις επόμενες εκλογές θα γίνει το «έλα να δεις»!!!… (Γ.Ν.Σκλαβούνης)