Ασφαλώς στην όποια πολιτική κοινότητα υπάρχουν και θα υπάρχουν και οι λεγόμενες «ακραίες φωνές», αλλά όταν αυτές οι «φωνές» αρχίζουν να πληθαίνουν, σίγουρα η χώρα στην οποία «συμβαίνουν», θα αρχίσει να οδεύει στην «αυτοκαταστροφή»… Δυστυχώς το τελευταίο καιρό εδώ στην Ελλάδα έχουν αρχίσει οι «μεν και οι δε», να μιλάνε για κομμουνιστές και για φασίστες κι επιπλέον να ανθίστανται στη δημιουργία «έργων ιστορικής μνήμης και συμφιλίβωσης»… Αυτή λοιπόν η «συμπεριφορά» θα πρέπει «εδώ και τώρα» να σταματήσει, πριν αρχίσουμε όλοι μας να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο και μάλιστα για πράγματα που συνέβησαν πριν από πολλά χρόνια και τα οποία ήδη η ιστορία τα έχει κρίνει… Επιπλέον πρέπει να σταματήσουμε αυτή τη «συμπεριφορά», προκειμένου να αφήσουμε τις «ψυχές» των τότε «μεν και δε», να ησυχάσουν εκεί ψηλά που βρίσκονται… Η Ελλάδα του «σήμερα», αλλά και του «αύριο» έχει την ανάγκη όλων των Ελλήνων… Με βάση λοιπόν αυτή τη «συλλογιστική», νομίζουμε ότι η ελληνική πολιτική κοινότητα δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να φάσκει και να αντιφάσκει. Από τη μια, δηλαδή, να «μιλά» για ειρήνη και για εθνική ενότητα κι από την άλλη μεριά να κάνει το αντίθετο, συνεπικουρούμενη κι από ορισμένα απαράδεκτα μέσα ενημέρωσης, που «ρίχνουν λάδι στη φωτιά», στο όνομα των όποιων συμφερόντων και των όποιων σκοπιμοτήτων… Χρήστος-Χάρης Μάλλιος